“Հայաստանի իշխանությունը Ղարաբաղի հարցում առաջնորդվում է քաղաքական հարմարավետության սկզբունքով եւ դրա համար էլ թույլ չի տալիս, որ Ղարաբաղը դառնա քաղաքականության սուբյեկտ: Այդ դեպքում ինչ պետք է անեն Երեւանում, ոչինչ: Դրա համար էլ թույլ չեն տալիս Ղարաբաղը դառնա քաղաքականության սուբյեկտ”: Այդ խոսքի հեղինակը քաղաքագետ Իգոր Մուրադյանն է, ով հոկտեմբերի 28-ին անդրադարձել է Ղարաբաղի ճանաչման խնդրին: Նրա խոսքով, Ռուսաստանն անում է ամեն ինչ, որ ԼՂՀ-ն չճանաչվի: Իգոր Մուրադյանն ասում է, որ որեւէ նախանշան չկա ասելու, թե ԱՄՆ-ը դեմ է ճանաչմանը, իսկ դեկլարատիվ հայտարարությունները, ըստ քաղաքագետի, այնքան էլ հաշիվ չեն: Ճանաչումն, ըստ Իգոր Մուրադյանի, միակ հնարավորությունն է փոխել այն քաղաքական իրավիճակը, երբ որոշ երկրներ դիվիդենտներ են քաղում մեր վնասաբեր իրավիճակից: “Ապակառուցողական քայլը երբեմն կարող է լինել ամենից պրոդուկտիվը”, ասում է Իգոր Մուրադյանը: Նա նշում է, որ ինքը համաձայն է, որ ճանաչումը դեստրուկտիվ քայլ է: Միեւնույն ժամանակ, նա նշում է, որ այն փաստարկները, թե ճանաչումը պետք է լինի անհրաժեշտ պահին, երբ արդեն ճանաչումը կդառնա անհրաժեշտություն, անհիմն են: “Իսկ ով ասաց, որ այժմ այդ պահը չէ”, հարցնում է քաղաքագետը: Նա նշում է, որ պարզապես պետք է Ղարաբաղի անկախությունը ճանաչել միանգամայն հստակ պատկերացնելով, թե ինչ ենք մենք ուզում, ինչ ենք անելու դրանից հետո: Իգոր Մուրադյանը նշում է, որ ճանաչումը վնասաբեր է համարում ոչ թե այն բանի համար, որ ինքնին ճանաչումը վատ է, այլ որ վեց ամիս հետո Հայաստանում բոլորը մոռանալու են դրա մասին: Իգոր Մուրադյանի խոսքով, չկա որեւէ մեկը Հայաստանում, որ ունակ լինի իրացնել այդ ճանաչումը: Անդրադառնալով Ղարաբաղի հարցում ժողովրդի դերին, Իգոր Մուրադյանը նշել է, որ ազգային քաղաքականությունը դա բանավեճն է, որին պետք է ներգրավված լինեն տարբեր սուբյեկտներ, կուսակցություններ, փորձագետներ, լրագրողական հանրությունը: Նրա խոսքով, Հայաստանում այժմ այդ բանավեճը չկա: Բայց նա նաեւ նկատել է, թե այդուհանդերձ փոքրաթիվ հեղինակներին հաջողվել է հրապարակումների միջոցով բանավեճ առաջացնել, ինչը նկատվել է եւ հաշվի է առնվում թե Վաշինգտոնում, թե Մոսկվայում:
No comments:
Post a Comment