Իջևանի կենտրոնում` շատրվանների հարևանությամբ տարեց մարդկանց հավաքավայրն է: Երբ քաղաքացիներից հարց ու փորձ էինք անում, զգացինք, որ ծերունիներն ակընդետ հետևում են, թե ՙսա ո?վ ա, սրանք ովքե?ր են ...՚: Երբ մենք իրենց ապրուստից հարցրեցինք, իրենք, թե` ՙէն Ազգային ժողովի ջոջն ինչի± հրաժարական տվեց՚: Քաղաքականությունից հոգնած, Իջևանում առիթն օգտագործեցինք հեռավոր այս քաղաքում մարդկանց ապրուստից խոսելու համար: Իջևանում ո?նց ա կյանքը` հարցրեցի. ՙՇա~տ լավ ա, ի?նչ ա եղե~լ՚: Հեգնեցի, թե ՙԿյանքն ուրախ ա, ապրուստը` ձրի?՚: Իրենք էլ իմ հետ ծիծաղեցին, բայց էլի բան չստացվեց, բիձեքը գլուխները կախած ոտքերիս էին նայում:
Վերջապես մեկը մյուսների ասածը լուրջ ընդունելով պոռթկաց. ՙՍաղ վատ ա, սուտ են ասում, թե լավ ա: Ինչի? եք խաբում, ինչի? եք սուտ - սուտ խոսում, էրեխանց գործ չկա, սաղ պարապ են: Թոռս համալսարանն ավարտել ա, չի աշխատում, տեղ չեն տալի, ինչի? մասին ա խոսքը` չեմ հասկանում: Նախադպրոցականի կրթություն ունի, ո?ւմն ա պետք՚: Հետո ծերունիներն սկսեցին վիճել, թե քաղաքում քանի? մանկապարտեզ կա: Հետո էլ` վիճել, թե քաղաքապետի ընտրությունը սուտ բան ա, թե` ճիշտ: Հետո էլ` փորձեցին ինձ ուղղորդել թե ո?ւմ հետ խոսեմ, ո±նց խոսեմ, որ անկեղծ պատասխանեն: Նրանք մատնացույց արեցին տեղի ֆայլաբազարն ու պարապ - սարապ նստած տաքսիստներին: ՙԹոշակի հույսով ապրող ենք, մեզնից ի?նչ ես ուզում՚,- անկեղծացավ Սիրակը, մյուսը` թե ես անուն չունեմ, մոռացել եմ, երրորդի անունն էլ` Մերուժ էր:
ՙԴե, որ գործ ըլի, հնարավոր ա, որ աշխատենք, էլի՚,- գործի հանդեպ էլ հեգնանքով նետեց երիտասարդ Արսենը, որ եղբոր երեխային էր դպրոցից տուն ուղեկցում: Քաղաքապետի ընտրություններով նա չի հետաքրքրվում. ՙԺողովուրդն ի±նչ կարա որոշի: Երևանում կարա իրավիճակ փոխված լինի, բայց Իջևանում գիտե~?ս դեռ որ թվի կարգով ենք շարժվում, է~ ...՚:
Անընդհատ տղամարդկանց ենք խոսեցնում, որոշեցի պարզել նաև Իջևանի գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչների հետաքրքրությունները: Երկու գեղեցկադեմ երիտասարդ կանայք էին կանգնած ու երևում էր, որ պարապ - անկապ զրուցում են, սակայն երբ հարցրեցի, թե ո?նց եք ապրում, սկսեցին անմիտ ծիծաղել` չհակադարձելը դարձնելով անհնարին` ՙԻնչի? վրա եք ծիծաղում` ձեր ապրուստի±, թե` իմ հարցի՚ ու նրանցից մեկն, ով ժամկետային զինծառայողի կին էր, իսկ անունը` ՙգաղտնիքների գաղտնիքը՚ մեկեն զգաստացավ. ՙՉէ, կներե’ք, ի?նչ եք հարցնում՚: Կրկնեցինք ու ստացանք. ՙԴե, ոչինչ՚ հերթական պատասխանը: Մյուս գեղեցկուհին ականջօղները բռնած` կչկչում էր:
Շուկայի մոտ երեք հսկա և հաստավիզ տղամարդիկ էին կանգնած, բայց մկան սրտով, որովհետև երբ հարցրեցի, թե ո?նց եք ապրում, ասացին` հետո?, հավելեցի, թե քաղաքապետի ընտրությունները հետաքրքրո?ւմ են ձեզ, ո?ւմ եք ընտրելու` բացահայտեցին իրենց. ՙԱյ, ցավդ տանեմ, ի?նչ գործ ունենք խոսանք, ընկնենք կրակը, բա մեզ պետք ա?, յաններս քաշած ապրում ենք, ով էշ, մենք փալան՚: Նրանց մի փալանի ապրուստ ցանկացանք ու հրաժեշտ տվեցինք, դա էլ` չհասկացան: Մի կին էլ փորձում էր հեգնել, թե շատ լավ են ապրում, սակայն, երբ ՙբարեմաղթեցինք՚, թե միշտ այդպիսի կյանք ենք ցանկանում, սթափվեց, կարմրեց ...
Իջևանից Երևան և հակառակը երթուղայինները շարժվում են յուրաքանչյուր ՙկլոր՚ ժամը մեկ: Մենք` երեքով, Լալա Գասպարյանի և Գեղամ Գրիգորյանի հետ, թաղեթաղ այնքան էինք շրջել, որ դեպի կենտրոն ետ դարձի ճանապարհն էլ էինք կորցրել ու ի վերջո գլխավոր խմբագրի հետ հանդիպեցինք քաղաքից դուրս, դեպի Դիլիջան մայրուղու եզրին ու Նոյեմբերյան - Երևան երթուղայինով էլ վերադարձանք: Նոյեմբերյանցիների հետ զրույցը շատ հետաքրքիր էր:
Ինչպես ճանապարհի, այնպես էլ` գործընկերներ Լալայի ու Գեղամի իջևանյան սոցիալական և ոչ միայն ... թեմաներով նյութերը կարդացե’ք` հաջորդիվ:
ՙԴե, որ գործ ըլի, հնարավոր ա, որ աշխատենք, էլի՚,- գործի հանդեպ էլ հեգնանքով նետեց երիտասարդ Արսենը, որ եղբոր երեխային էր դպրոցից տուն ուղեկցում: Քաղաքապետի ընտրություններով նա չի հետաքրքրվում. ՙԺողովուրդն ի±նչ կարա որոշի: Երևանում կարա իրավիճակ փոխված լինի, բայց Իջևանում գիտե~?ս դեռ որ թվի կարգով ենք շարժվում, է~ ...՚:
Անընդհատ տղամարդկանց ենք խոսեցնում, որոշեցի պարզել նաև Իջևանի գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչների հետաքրքրությունները: Երկու գեղեցկադեմ երիտասարդ կանայք էին կանգնած ու երևում էր, որ պարապ - անկապ զրուցում են, սակայն երբ հարցրեցի, թե ո?նց եք ապրում, սկսեցին անմիտ ծիծաղել` չհակադարձելը դարձնելով անհնարին` ՙԻնչի? վրա եք ծիծաղում` ձեր ապրուստի±, թե` իմ հարցի՚ ու նրանցից մեկն, ով ժամկետային զինծառայողի կին էր, իսկ անունը` ՙգաղտնիքների գաղտնիքը՚ մեկեն զգաստացավ. ՙՉէ, կներե’ք, ի?նչ եք հարցնում՚: Կրկնեցինք ու ստացանք. ՙԴե, ոչինչ՚ հերթական պատասխանը: Մյուս գեղեցկուհին ականջօղները բռնած` կչկչում էր:
Շուկայի մոտ երեք հսկա և հաստավիզ տղամարդիկ էին կանգնած, բայց մկան սրտով, որովհետև երբ հարցրեցի, թե ո?նց եք ապրում, ասացին` հետո?, հավելեցի, թե քաղաքապետի ընտրությունները հետաքրքրո?ւմ են ձեզ, ո?ւմ եք ընտրելու` բացահայտեցին իրենց. ՙԱյ, ցավդ տանեմ, ի?նչ գործ ունենք խոսանք, ընկնենք կրակը, բա մեզ պետք ա?, յաններս քաշած ապրում ենք, ով էշ, մենք փալան՚: Նրանց մի փալանի ապրուստ ցանկացանք ու հրաժեշտ տվեցինք, դա էլ` չհասկացան: Մի կին էլ փորձում էր հեգնել, թե շատ լավ են ապրում, սակայն, երբ ՙբարեմաղթեցինք՚, թե միշտ այդպիսի կյանք ենք ցանկանում, սթափվեց, կարմրեց ...
Իջևանից Երևան և հակառակը երթուղայինները շարժվում են յուրաքանչյուր ՙկլոր՚ ժամը մեկ: Մենք` երեքով, Լալա Գասպարյանի և Գեղամ Գրիգորյանի հետ, թաղեթաղ այնքան էինք շրջել, որ դեպի կենտրոն ետ դարձի ճանապարհն էլ էինք կորցրել ու ի վերջո գլխավոր խմբագրի հետ հանդիպեցինք քաղաքից դուրս, դեպի Դիլիջան մայրուղու եզրին ու Նոյեմբերյան - Երևան երթուղայինով էլ վերադարձանք: Նոյեմբերյանցիների հետ զրույցը շատ հետաքրքիր էր:
Ինչպես ճանապարհի, այնպես էլ` գործընկերներ Լալայի ու Գեղամի իջևանյան սոցիալական և ոչ միայն ... թեմաներով նյութերը կարդացե’ք` հաջորդիվ:
No comments:
Post a Comment